Cranc, onzeker, broos – Vijfluik uit het Gruuthusehandschrift (ca.1400) en instrumentale connecties

Kwetsbaar is ons bestaan, nietig en onzeker. Het is van alle tijden, maar elke tijd verzoent zich in zijn eigen taal met dit existentiële lot. In een zeldzaam mooi vijfluik uit het hart van het Gruuthuse Manuscript (ca.1400) omsluiten drie Maria-liederen twee lamentaties. Hoop, verdriet, troost, aanvaarding en berusting klinken zo in de taal van de late middeleeuwen. Maria, een kostbare bloem, een roos vol van hemelse dauw is de sleutel. De lamentaties bezingen op ontroerend persoonlijke toon de smartelijke dood van een geliefde en de kwetsbaarheid van ons bestaan. Juist het persoonlijke blijkt een tijdloze kracht te genereren en ook de Maria-liederen ontstijgen de middeleeuwse rozengaard. Muziek is het toverwoord dat als een universele kracht ons doet berusten in ons kwetsbare bestaan. Virtuoze 15e-eeuwse instrumentale arrangementen vormen het middeleeuwse kader rond de actualiteit van dit tijdloze vijfluik.